W PRZEWAŻAJĄCEJ MIERZE O STUDZIENKACH

Dzień bez wylania herbaty Dilmah dniem straconym, oznajmiam uroczyście. Dziś – na rękaw (???). Białej koszuli, oczywizda.

Imieniny na iGoogle obchodza dziś m. in. Bogumir, Domicela, Flawia, Gizela, Sawa, Wincenta.

Od rana mam lekko obity mózg dzięki pięknej polskiej tradycji, przejawiającej się w myśli techniczno – inżynieryjnej na miarę XXI wieku pt. STUDZIENKI. Zainteresowanych zapraszam do przejechania się Trasa Łazienkowską, gdzie co 50 cm jest studzienka, przy czym każda z nich:

a)      sterczy nad jezdnią 30 cm, lub

b)      znajduje się w 30 cm dziurze poniżej poziomu jezdni.

Być może była to trasa przeznaczona początkowo dla narciarzy w celu trenowania slalomu – giganta.

Nie wiem, jak Państwo, ale ja chętnie bym przyprowadziła na miejsce kierownika budowy oraz komisję, co mu odebrała ten arcydzieł, i po kolei bym tłukła ich głowami o każdą zapadniętą i wystająca studzienkę po pięć razy. BYĆ MOŻE – jest to dość śmiałe założenie, no ale zaryzykujmy – BYĆ MOŻE kolejny kawałek jezdni wykonaliby z nieco większą starannością.

Co nie sądzę, bo te je… lerne studzienki sterczą jak Polska długa i szeroka. Być może, aby zostać inżynierem, trzeba złożyć tajną i ściśle w sekrecie trzymaną, przekazywaną z ojca na syna, przysięgę, że wykona się w życiu chociaż jedną sterczącą i jedną wklęsłą studzienkę.

Dobra. Idę się napić zimnej wody, bo o stanie polskiego drogownictwa mogę długo i z przytupem.

I chciałabym mieć jasność w kwestii – komu kibicujemy w pojedynku Minge vs. Jacyków?… Bo sama z siebie jakoś nie umiem się określić.