Miesiąc: styczeń 2005

Już, jestem, już jestem. Ale panstwo niecierpliwe. Człowiek się nie może troche zgubic na pare dni.

Zapierdziel miałam okrutny. Im bardziej jestem Flakiem™ (kopyrajt Hanna), tym wiecej mam roboty. I zero czasu na cokolwiek.

Dzis natomiast ledwo widze na oczy, gdyz wczoraj znowu nadużyłam w towarzystwie wspominanej już koleżanki ND. Tym razem, na lotnisku stawial nam wino sektor prywatny i odmowic nie było jak. Natomiast w drodze powrotnej lecieliśmy bardzo powoli, z uwagi na silny wiatr przedni, w związku z czym zmuszone byłyśmy zdecydowanie poprosic o dolewke wina. Słaniam się na nogach; szefowi się powie, ze to z nadmiaru intelektualizmu.

(PODOBNO NIEDZWIEDZIE SIĘ POBUDZILY, bo zima za lekka. CHORE JAKIES czy co?… Chętnie się z nimi zamienie – niech one sobie tu pozapierdzielaja, jak im tak GORACO, a ja se pospie!…)

A wczoraj to o malo nie dostalam zawału serca przez jednego z Malty. Miał on bowiem na sobie obcisle wdzianko sweterkowe, cycki wieksze ode mnie, spodnie BIODRÓWKI, wyeksponowane majtki od klajna oraz pas owłosionych PLECÓW. I caly czas podchodzil do stolu i się NACHYLAŁ, a mi się robilo słabo, bo wezcie – kolo Polski siedzi Hiszpania, a zaraz za Hiszpania – Malta. Az wyslalam esemesa do Ewuni Sosko – kazala mi NIE PATRZEC W TAMTA STRONE. Reszta była w garniturach.

A tak na marginesie, to NAPRAWDE już powinnam wywiesic to pranie z poniedziałku. Dzis wywiesze. Slowo.

Droga Wrozko Chrzestna („Wstrętny babsztyl!” – jak smomentowal Wróżkę Chrzestna mój ojciec Leon po obejrzeniu drugiej czesci Shreka), w pierwszych slowach mojego listu chciałabym uprzejmie prosić Cie, aby ubrac te gołe kobiety na billboardach. Przynajmniej do kwietnia – czyms je przyrzucic. Jakims szaliczkiem może, albo kocykiem, albo niech im pan z reklamy banku obok pozyczy marynarkę. Bo ja naprawde nie wyrabiam, jak jade taka zziebnieta, wszedzie lezy ten *&%*&^$#@%&$ śnieg, a te baby tak sobie leza gołe pokotem. Skora mi cierpnie.

W drugich slowach mojego listu, Wrozko Chrzestna, ostrzegam cie, wstrętny babsztylu, że jeszcze raz mi zapodasz taki dzien, jak wczoraj, a do tego taka noc, jak wczorajsza i dzisiejsza, to ide się przepisac do konkurencji.

Nastepnie chciałabym się odnieść do pewnego fascynującego zjawiska.
Mianowicie: wysyla się służbowy mail. W tym mailu pisze się: Drodzy Panstwo, z uwagi na to i to, zwracamy się z prosba, żeby ******, ****** oraz ******. Grzecznościowo podaje się swój telefon.

Po czym, jakies 4 minuty po wyslaniu maila (lub pisma – w zasadzie to bez znaczenia) zaczyna się telefoniczna pielgrzymka.

– Halo? Ja od pani dostałem tego maila?
– Tak, ode mnie. Słucham, w czym mogę pomoc.
– A bo pani tu napisala… zaraz, gdzie ja to mam… a! Pani tu pisze „******, ****** oraz ******”?
– Tak, wlasnie tak napisałam, zaiste.
– Czyli, generalnie chodzi o to, żebyśmy my ******, ****** oraz ******?…
– Nie będę przed panem ukrywac, ze wlasnie taki miałam zamysl, ze proszac panstwa w mailu o ******, ****** oraz ******, chciałam, żebyście panstwo istotnie ******, ****** oraz ******. Czy cos z tego jest niezrozumiale?…
– Nie, nie, tylko tak dzwonie, spytac się. To dziekuje, do widzenia.

I oczywiście zadzwonia wszyscy adresaci po kolei.
Po prostu – chca usłyszeć NA GŁOS slowo napisane. Bo dopiero WYPOWIEDZIANE na glos, staje się zrozumialym.

Ja już nie mam sily i proponuje zatrudnić HEROLDA, co z dluga trąbą i orędziem wypisanym na pergaminie za każdym razem obejdzie tych,co trzeba i głośno przeczyta treść listu (chociaż jakos tak na 99% jestem przekonana, ze po wizycie herolda odbierałabym telefony „To od pani był ten facet z trąbą, co powiedział, żebyśmy ******, ****** oraz ******?…”).

I to w zasadzie tyle na dzis, no bo przeciez nie będę po raz n-ty wypisywac, ze nie mam na nic sily, spadl śnieg, który mnie wkurwia, nienawidze zimy, nic mi się nie chce oprocz spac i chce do lozka z ksiazka. Bo ilez można.

W ogole się nie mogę pozbierac ostatnio, gdyz:
– sa burze magnetyczne na Słońcu
– dusza mi się wlokła przez 3 dni*

Hanka mi podsyla kawałki o Elzbiecie Batory, z których wynika, ze ci nasi dzisiejsi mordercy seryjni w ogole nie maja fantazji ani rozmachu. Elka to dopiero miała pazur!

Wczoraj nastąpiło tzw. spiętrzenie z elementami padaczki. O godzinie 14 też już zapragnęłam wykąpać się w krwi nieletnich dziewic, albo przynajmniej zrobic sobie abażur do lampy z ludzkiej skóry. Bardzo konkretnej ludzkiej skóry. Osobnicznej nawet, powiedziałabym.

„Przyjaciele” seria 10 mieli być od 21 stycznia. Dzis się dowiaduje, ze będą od 11 lutego. Czy Wszechświat nie jest perfidny?

A wczoraj, w drodze do tramwaju, doszlam do wniosku, ze ludzkość osiągnęła szczyt możliwości intelektualnych w epoce Renesansu (no – Egipt i antyk troche wczesniej, bo tam było cieplej) i od tamtej pory się stacza po rowni pochyłej. Przed Renesansem nie było czasu na myslenie, bo się biegało za żarciem. Po Renesansie przyszla epoka szeroko rozumianej KONKURENCYJNOŚCI i tez nie ma czasu na myslenie, bo wszystkie wysilki sa skupione na tym, jak wygryźć bliźniego swego i podpierdolic jego dorobek materialny. Na początku XXI wieku ludzkość wróciła do epoki piktogramów oraz jezyka złożonego z pochrząkiwań.

Wniosek z tego, ze powinnam jak najrzadziej jeździć tramwajami.

N. do mnie od rana mowi pieszczotliwie per „cocodrilo”.

Zamówiłam sobie książkę Koontza o duchach i ide pisac sprawozdanie.

* jest taka teoria o duszy, ze z im wieksza prędkością się podróżuje, to dusza nie nadąża i wlecze się pozniej za człowiekiem, jak na gumowych szelkach, np. jak się leci na drugą półkulę, to nie jest żaden jet lag, tylko dusza nie może nadążyć i się wlecze, wlecze, i dopóki się nie dowlecze, to człowiek jest taki rozbity i niekompletny. I takoż ja chodze od 3 dni rozbita i niekompletna. Zaczynam podejrzewac, ze moja dusza zabłądziła gdzies w okolicach placu Szumana, albo polazła na zakupy do galerii Luiza, małpa jedna.

PS. Aha, jeszcze zapomnialam dodac, ze mialam piekny, kolorowy, trójwymiarowy sen o tym, jak Pan Bóg walił w ludzi PIORUNAMI. Takimi slicznymi, złotymi ZYGZAKAMI jak z komiksów. Ludzie biegali po ulicach i się darli, a i tak każdego trafial precyzyjnie wycelowany jeden piorun. Zeby nie bylo, ze nie ostrzegałam!

W ogole się nie nadaje na biznesmenke, co to brekfast w Londynie, a diner w Nowym Jorku (a bagaż na Bermudach), gdyz mnie od rana łeb boli. Choc opcja jest jeszcze taka, ze mogłam np. nie pic tego wina do obiadu. Lub tego na lotnisku z kolezanka ND (musiałyśmy uzgodnic pewne pryncypia). Lub tego w samolocie. I wtedy by nie bolał lub bolał mniej. Ale weź człowieku i nie popij obiadu, to przeciez normalnie może zaszkodzic takie pulę. W zasadzie to był instynkt samozachowawczy.

Wniosek z tego, ze łeb mnie boli z powodu instynktu samozachowawczego.

Kicham od rana.
Jak nic mam UCZULENIE.
(na robotę pewnie)

Bardzo się przejęłam tym uzależnieniem od drugiego czlowieka oraz potencjalna możliwością zostania ćpunem i bankrutem. Co to, to nie – tj. zostanie bankrutem jest owszem łatwiejsze, niż się wydaje, i mam w tym wielokrotna praktyke, ale ćpun – protestuje. Bardzo się boje zastrzykow, za Chiny Ludowe nie wciągnę nosem zadnego proszku, bo bym się udusila, nie umiem się zaciągac, a rozpuszczalnik smierdzi. Błagam, niech ja nie musze zostawac ćpunem! Nie mogę siedzieć przez caly dzien na schodach na Dworcu Centralnym i się kiwać – NIE W TAKA POGODE! Mam wrażliwe nerki.

Poza tym, moje zycie jest tak naprawde dosyc bogate i obfituje w ciekawe wydarzenia, jako to:

– zamawianie w Merlinie kryminałów i monitorowanie postępu realizacji zamowienia: co godzine loguje się do „Twoich zakupow”, żeby się podenerwowac, ze ciagle CZEKAJA na Kinga, pozniej – jak zaczeli pakowac – ze PAKUJĄ i PAKUJĄ, chyba kazda książkę osobno w recznie czerpany papier z wytłaczanymi symbolami znaków horoskopu chińskiego; chwilowo NADAL PAKUJĄ;

– dostawanie bialej gorączki przy wykresie słupkowym, zawierającym trzy serie danych. Próbowałam go PRZEZ POL DNIA pokolorowac, żeby to jakos wyglądało i żeby od patrzenia nie bolały zęby – NIJAK MI NIE WYCHODZILO. Poprosiłam zatem o pomoc Trzecią, ktora ochoczo zaproponowala mi 10 zestawow kolorystycznych o chwytliwie brzmiących nazwach w stylu „Zachód słonca nad Pendżabą”, „Lody malinowe zimą”, „Mloda, puchata, zgwałcona foczka na tle lodowca”.

– czytanie notek na blogach tych pań, które niosą na barkach posłannictwo BYCIA POŻDANĄ PRZEZ WSZYSTKICH MĘŻCZYZN NA SWIECIE i wymiana opinii: „Chodz! Jest nowa notka na X o tym jak się za nią oglądał ochroniarz w Biedronce a szef jej się gapil w dekolt obcisłego sweterka” – „Na Y tez jest nowa notka jak dostala SMSa od kochanka i stwardnialy jej sutki” – „a ta od kochanka to nie Z przypadkiem?” – „Nie, Z to ta, co się rozstala z kochankiem, bo okazalo się, ze był podlą szuja i wróciła do męża, ale i tak nie może wyjsc z domu bo jej faceci nie dają przejść ulicą, musi ich doslownie KOPAĆ” – „Aha, i to ona pisze, ze w mróz minus 40 zaklada przewiewne pończoszki i figlarnie patrzy w oczy facetowi w autobusie naprzeciwko?” – „NIEEEEE, Boze, weź, WSZYSTKO CI SIĘ POMIESZALO, tamta to Q, co jest zawsze bardzo kobieca i w wyuzdanej bieliźnie bo wszyscy faceci chą mieć z nią seks i musi być zawsze GOTOWA, a poza tym bardzo duzo czyta, bo mężczyźni leca na jej intelekt” – „Jak będzie nosila pończochy w minus 40, to sobie ten intelekt przeziębi na amen i nieszczęście gotowe”.

– wymiana poglądów z siostra moja Zebrunią, z która ostatnio planujemy JAK SPEDZIMY STAROŚĆ jako dwie przemile babunie. Będziemy: wsiadac do autobusu, w którym będzie pelno wolnych miejsc, ale my staniemy nad jakas mloda laska i będziemy DYSZEĆ I SAPAĆ; będziemy codziennie siedzieć w kolejkach w przychodni u lekarza i za nic na swiecie nikogo nie wpuścimy, a już zwłaszcza jakichs MŁODYCH, co im się spieszy do pracy, poza tym, co 15 minut będziemy robic apel: „TO KTO teraz wchodzi – PAN? A za panem kto – pani, tak? A pozniej pan, a pozniej ja a po mnie kto wchodzi?”. Poza tym, zamierzamy podrzucac sąsiadom smieci na wycieraczki oraz wstawac o 4.30 i ustawiac się w kolejkach pod bankiem.

– wieczorem, po dniu pelnym wrażeń, oddawałam się uprawianiu az trzech moich hobby: czytaniu, pławieniu się godzinami w wannie i spaniu.

No to chyba nie jest ze mna az tak zle?…

PS. NIE SPAŁ Z NIĄ, nie wkurzajcie mnie, bo napisze do scenarzysty.

Dzien Dobry!
Jedna winda nie działa.
Na korytarzu smierdzi paloną izolacją.
Snilo mi się losowanie operatu do badan powierzchni zasiewow.
Rano z Trojki dowiedziałam się, ze w tym karnawale na parkietach kroluje taniec brzucha.
Wlasnie zapłaciłam Merlinowi za kolejna porcje kryminałów, horrorow i thrillerow medycznych oraz jeden film „Kolacja z palantami” (brzmi zachęcająco).
Zjadłam wczoraj po raz pierwszy w zyciu delicję śłiwkową i mam do niej stosunek pozytywny.

Boze, jakie moje zycie jest beznadziejne, jak nie ma N.

Wczoraj w pracy NAPRAWDE miałam wrazenie, ze za chwile zawina mnie w mokre prześcieradło i wywioza do Tworek.

Malo brakowalo. Naprawde NIEWIELE.

Po czym N. spakowal walizki i zostawil mnie na 3 dni sama, ze strajkującymi kolejarzami.

Strajkujacym kolejarzom chciałam niniejszym zadedykowac wierszyk, którego nauczyla mnie moja prababcia:

Ciupie, ciupie, w koziej dupie,
Wyciupie piętnaście.
Jeśli panstwo nie wierzycie,
To policzyc każcie!

(wbrew obiegowej opinii, według mnie, w powyższym utworze nie chodzi o kozie odchody, a o solidny rachunek ekonomiczny, czego wszystkim kolejarzom zycze!)

Kolesia, który wymyślił poniedziałki (zakladam, ze był to facet, i zakladam, ze był to wysoko postawiony aktyw partyjny, chociaż jeśli był to wysoko postawiony aktyw, to w zasadzie plec nie ma znaczenia, gdyz jest to plec trzecia, niewiele z gatunkiem ludzkim majaca wspolnego), mam nadzieje, ze czeka wieczność w wyjatkowo parszywym zaułku piekła, gdzie nawet przyzwoitym szatanom nie chce się przychodzic, i wyjatkowo nieudolni praktykanci będą go obsmażać w oleju w poobijanym rondlu, skrapiając octem i posypując solą. A każdy człowiek, który doświadczył parszywosci poniedziałku, będzie mogl go sobie raz przydusić łopatką do smażenia.

Proponuje hymn na czesc poniedziałków „Parszywy nam dzien dzis nastał”.

Ostatnie kilka nocy w ogole nie spalam, gdyz z okazji wiatru mój stary dom wydaje takie odgłosy, jakby zamierzal zmienic miejsce pobytu. Budza mnie galezie walące o dach, w związku z czym – jak to w srodku nocy – rozumuje logicznie i budze N. „Słuchaj, obudz się, ktos jest na dole. Ooo, ooo… CHODZI! Słyszysz? Jest w salonie… w salonie… ODKRECA DRZWI! Boze idzie tu do nas na gore. Po schodach. SLYSZE GO. No WSTAN i idz złapać duchy!…” – na co odpowiedzą jest „CHRRRRRRUMPŚŚŚŚ” slodko śpiącego obok mojego potencjalnego obroncy. A duchy sobie grasują bezkarnie.

PKP strajkuje. Jasne. Swieta, Sylwester, Wielka Orkiestra i koniec z ta sympatia dla bliźniego swego, bo się w glowach poprzewraca. Czas wrócić do rzeczywistości.

Wczoraj wieczorem:
– Kochanieeeeeeeeeeeeeeeeeeee!
(Co.)
– Kochanie, WIESZ CO? Wyjąłem z zamrażarki wedzona rybe!
(Zaraz zawiadomie media).
– I wiesz co jeszcze, kochanie? Jakbys tam teraz poszla i POZAMIATAŁA TEN LÓD, to wiesz? Nie BĘDZIE MOKRO!