O FILOZOFII PŁYNĄCEJ Z PIECA I OJCU PRADZIADKA

Spadł pierwszy śnieg (niech go jasna cholera) i dokładnie w tej samej chwili piec odpalił kaloryfery. Więc może nie jest popsuty, tylko to była część większego planu, której ja nie widzę, bo jestem jego częścią (jak w fizyce kwantowej). I może po prostu nie trzeba się szarpać i spinać, tylko poczekać, aż życie samo przyniesie rozwiązanie – wszystko się ułoży (no chyba, że po drodze się umrze, ale to też jest jakieś wyjście z sytuacji). A może w ogóle powinnam napisać filozoficzno – psychologiczny poradnik „Piec – twój duchowy przewodnik” w stylu Pawlikowskiej – Coelho. A może ciśnienie się waha, i dlatego tak mi dziś wali na czapkę.

Jakoś ostatnio przybył do nas mój tatuś i oglądali z N. na Allegro mnóstwo kluczy i nakrętek, a mój ojciec ma to do siebie, że przez cały czas brzęczy jak radio na różne tematy. No i jakoś przy zestawie kluczy z grzechotką dowiedzieliśmy się, że ojciec mojego pradziadka był analfabetą i miał osiemnaścioro dzieci.

– Ale z jedną kobietą? – pyta N. – Czy z połową wsi?

Mój ojciec się obruszył, że oczywiście Z ŻONĄ (chociaż dla mnie to nie jest takie oczywiste, że na pewno z jedną – jakoś przy dwunastym by przecież pękła!), a wie to z paszportu, który się gdzieś uchował, bo wszystkie te dzieci miał wpisane do paszportu. Moim zdaniem, kluczem do posiadania osiemnaściorga dzieci był jego analfabetyzm: te dzieci to z nudów, bo co innego miał robić po pracy? Nie to co dziś – każdy się obłoży nowościami czytelniczymi i przyrost naturalny jest ujemny.

A ja się nauczyłam robić paellę, jakiś czas temu kupiliśmy patelnię do paelli, a jak się powiedziało „A”, to trzeba powiedzieć ciąg dalszy. Myślałam, że to jakaś straszliwa filozofia, ale nie – pierwsza mi się lekutko przyswędziła od spodu, bo ryż za wcześnie wychlał cały bulion, ale i tak wyszła smaczna. Druga to już całkiem pyszna, bardzo lubię obiady, które się same robią. Tylko nie miałam szafranu, żeby ufarbować ryż. Tym samym zdjęłam z nas paellowe przekleństwo, bo poszliśmy dawno temu na paellę w Madrycie i podali nam coś tak ohydnego, ALE TO TAK OHYDNEGO, że przez te wszystkie lata nie chciałam nawet słyszeć o paelli, mimo że mnóstwo ludzi się nią zajada.

Na moim ulubionym forum przeczytałam wytrawny post o tym, jak po 22 latach małżeństwa jeden pan pocałował rano żonę i wyszedł do pracy, z której już nie wrócił. Przysłał tylko SMS-a, że się wypalił w małżeństwie i żona zobaczyła go dopiero na drugiej sprawie rozwodowej. Przeczytałam to N. na głos – był pełen podziwu dla tego faceta. Hm. HM.