Hm, pomyślmy co u mnie. Chyba doprawdy nic nowego. Gości mamy w sobotę. Hiszpańskich współpracowników N. Dowiedziałam się o tym dość przypadkowo – jak zwykle zresztą, bo mechanizm jest taki: N. zwykle impulsywnie i pod wpływem nastroju chwili zaprasza gości. Później nic mi nie mówi, nie wiem dlaczego. Boi się? Ale czego – przecież nie opierdalam go za to jakoś spektakularnie – tyle co zwykle. Więc nie wiem, na co on liczy nie mówiąc mi – że nie zauważę, jak przyjadą?…
W każdym razie muszę dziś wieczorem przypilnować, żeby wyjął ośmiornicę do rozmrożenia.
A tak bardziej ogólnie to jednak trochę mnie wkurwia to krótkie ostrzyżenie, zwłaszcza kosmyki dookoła twarzy – są za krótkie, żeby je złapać w gumkę czy koczek, opadają mi na oczy i doprowadzają do lekkiego szału bitewnego. Jeden raz w życiu miałam grzywkę – w wieku lat czterech, sama ją sobie zresztą obcięłam. Ale z tego co pamiętam, wtedy o wiele bardziej wkurwiona była moja matka. Nie wiem, czemu, w końcu to nie jej włosy wchodziły do oczu.
Wspaniale. Niecały tydzień temu się ochłodziło, a już mi ręce pękają z zimna. I ponura jestem jak zapomniany od lat słoik kiszonych ogórków w piwnicy (taki, co ogórki już dostały białego nalotu, a zalewa niebieskawej poświaty). W dodatku jesteśmy w samym środku bardzo interesującego eksperymentu gazowniczego – kto będzie pierwszy: gazownia z licznikiem czy jesień z przymrozkami (a gaz zakładamy, przypomnę, od marca). Tyle emocji!… Muszę sobie kupić pół kilo masła na uspokojenie. I wiaderko klarowanego.
Jestem z Tobą całym sercem, bo ten ziąb mnie powoli zabija.
Upały znoszę znakomicie, ale temperatury poniżej 20 stopni odczłowieczają mnie.
W zeszla zimna, wietrzna i deszczowa sobote, zakladajac grube, cieple skarpety, od razu pomyslalam o Tobie 🙂
Zycze powodzenia w eksperymentach z gazem. Wygranej znaczy. Z piecem, jesienia i gazownia!