DIALOGI ŁOSIA

TŁUM: Czarownica! Czarownica! Czarownica! Mamy czarownicę! Czarownica! Znaleźliśmy czarownicę!
(Sir Bedevere puszcza do lotu białego gołębia, do którego przywiązany jest orzech kokosowy. Tłum brudnych, obleśnych wieśniaków podchodzi do podestu, na którym stoi sir Bedevere)
WIEŚNIAK 1: Znaleźliśmy czarownicę. Czy możemy ją spalić?
TŁUM: Spalić ją! Spalić!
BEDEVERE: Skąd wiecie, że to czarownica?
WIEŚNIAK 2: Wygląda na nią!
(tłum krzyczy)
BEDEVERE: Przyprowadźcie ją bliżej.
CZAROWNICA: Nie jestem wcale czarownicą. (Nie jestem czarownicą, nie jestem czarownicą)
BEDEVERE: A twój strój?
CZAROWNICA: Oni tak mnie ubrali. (wskazuje na tłum)
TŁUM: Nie! Wcale nie!
CZAROWNICA: A to nie jest mój nos tylko sztuczny.
BEDEVERE: (odchyla do góry sztuczny nos) No i co?
WIEŚNIAK 1: No dobra, przyprawiliśmy jej nos…
BEDEVERE: Nos?
WIEŚNIAK 1: … i kapelusz lecz ona jest czarownicą!
TŁUM: Spalić ją! Czarownica! Czarownica! Spalić ją!
BEDEVERE: czy wy ją tak przebraliście?
TŁUM: Nie! Nie… nie … Tak, tak, Troszeczkę.
WIEŚNIAK 1: Ale ona ma kurzajkę (wskazuje na Czarownicę)
BEDEVERE: Czemu uważacie ją za czarownicę?
WIEŚNIAK 3: Bo zamieniła mnie w trytona!
BEDEVERE: Trytona?
(chwila konsternacji)
WIEŚNIAK 3: Ale już czuję się lepiej.
WIEŚNIAK 2: Spalić ją!
TŁUM: Spalić! Spalić ją!
(podjeżdża Artur i Patsy; przyglądają się całej sytuacji)
BEDEVERE: Cisza, cisza! Mamy sposoby żeby sprawdzić czy to czarownica.
TŁUM: Naprawdę? Jakie to sposoby?
BEDEVERE: Powiedzcie, co robicie z czarownicami?
WIEŚNIAK 2: Palimy!
TŁUM: Spalić, spalić ją!
BEDEVERE: A co jeszcze palicie oprócz czarownic?
WIEŚNIAK 1: Więcej czarownic!
WIEŚNIAK 2: … drewno?
BEDEVERE: A zatem dlaczego czarownice się palą?
(cisza, na twarzach wieśniaków maluje się imbecylne skupienie; intensywnie myślą co sprawia im niemałą trudność)
WIEŚNIAK 3: (niepewnie)Bo… są…zrobione z drewna?
BEDEVERE: Dobrze!
TŁUM: (okrzyki radości i zadowolenia)
BEDEVERE: Zatem jak sprawdzimy czy ona wykonana jest z drewna?
WIEŚNIAK 1: Zbudujemy z niej most.
BEDEVERE: (No tak) Ale czy nie buduje się mostów także z kamienia?
WIEŚNIAK 2: Ano tak.
BEDEVERE: Czy drewno tonie w wodzie?
WIEŚNIAK 1: Nie, nie.
WIEŚNIAK 2: Pływa! Pływa!
WIEŚNIAK 1: Wrzucić ją do stawu!
TŁUM: Do stawu z nią!
BEDEVERE: Co również pływa w wodzie?
WIEŚNIAK 1: Chleb!
WIEŚNIAK 2: Jabłka!
WIEŚNIAK 3: Bardzo małe kamienie!
WIEŚNIAK 1: (Jabol!)
WIEŚNIAK 2: Sos!
WIEŚNIAK 1: Matka Terrego! (wiśnie)
WIEŚNIAK 2: (Błoto!)
WIEŚNIAK 3: (Klechy, klechy!)
WIEŚNIAK 2: Ołów!
ARTUR: Kaczka.
TŁUM: Ooo!
(Bedevere spogląda w kierunku Artura)
BEDEVERE: Właśnie. Zatem logicznie rzecz biorąc…,
WIEŚNIAK 1: Jeśli… ona… waży tyle samo co kaczka to jest zrobiona z drewna.
BEDEVERE: A co za tym idzie?
WIEŚNIAK 1: Jest czarownicą!
TŁUM: Czarownica! Czarownica! (Przynieść kaczkę!)
(WIEŚNIAK 4: (przynosi kaczkę) Oto kaczka panie.)
BEDEVERE: ! Użyjmy mojej wielkiej wagi.
(Bedevere zeskakuje z podestu; wieśniacy prowadzą czarownicę do wagi, na którą sadzają kaczkę i czarownicę)
BEDEVERE: Usunąć podpórki!
(uderzeniem wielkich, drewnianych młotów dwóch wieśniaków usuwa podpory spod szal wagi, która najpierw się kołysze a następnie równoważy)
TŁUM: Czarownica! Czarownica!
CZAROWNICA: Właściwie mają rację.
TŁUM: Spalić ją! Spalić ją! Na stos ją!
(zdejmują Czarownicę z wagi i odchodzą)

W roli Czarownicy gościnnie od kilku dni występuje Marcys.
Skecz pochodzi ze strony modrzewia.

Wszelkie podobienstwo do afer blogowych jest dalece pojeta fikcja… A moze na odwrot 🙂