ZWISAJĄCY ŁABĄDŹ POŁOŻYŁ ŁEB NA KLAWIATURZE

W taki dzien jak dziś, kiedy dzwoni budzik, to mam ochotę wypowiedzieć owo znamienne porzekadło ludowe o całowaniu i o wójcie (z anatomicznym wskazaniem, w którą część ciała wzmiankowany wójt miałby uskutecznić wzmiankowane całowanie), następnie przekręcić się na drugi bok i naciągnąć kołdrę na łeb. I spac dalej.

Ja bardzo lubię deszcz.

Szumiący na dachu nad moim łózkiem.

Natomiast NIEKONIECZNIE SZUMIĄCY O MOJA PARASOLKE NA PRZYSTANKU.

Nie, żebym narzekała na transport publiczny, nie. Dziś w menu – „Aniol z Missisipi” od Hanki, bardzo mniam, od razu na wejściu – rzeka przyniosła w swym wartkim nurcie ciało zamordowanej 17-latki, która tak się składa, że miała romans z lekarzem starszym od niej o 25 lat. Żonatym oczywiście, chyba nie musze dodawać.

Chodzi mi o to, że…

(O co mi właściwie chodzi? Najbardziej o to, że musiałam WSTAĆ Z ŁÓZKA, a przecież moim naturalnym habitatem jest flanelowa piżama, puszysta kołderka, herbata i horror).

… że N. nie może pojechać na delegację, jak jest ciepło, świeci słońce, jest piękna pogoda i ja idę sobie dumnie na przystanek w nowych butach, nowych okularach słonecznych, rozpiętej kurtce i wdycham wiosnę pełna piersią. Nie. On musi pojechać, kiedy z nieba leci grad / ulewa / zaby, wieje jakby się powiesił cygański tabor, ja jak zmokły spaniel przemykam się wzdłuż zabudowań, starając się przylepić do ściany plecami jak kisiel, bo o rozłożeniu parasolki nie ma mowy, a pierwsze 15 minut w pociągu spędzam na wyżymaniu odzieży z wody i masowaniu odmrożonych kończyn.

W dodatku Zebra na mnie wrzeszczy od rana, żebym NATYCHMIAST przestała oglądać South Park, bo wszystko mi się kojarzy z antena UFO w dupie Cartmana.

Wcale nie wszystko!

Raptem jedna meduza mi się skojarzyła.

Bez sensu.

Ide po herbatę.

(Bardzo dobra herbata, ta Dilmah – wylałam na klawiaturę i nic! Działa jak złoto. Ale nie wiem, czy to normalne, ze człowiek pije TYLE HERBAT DZIENNIE, podejrzewamy z Hanką, że dodają do niej czegoś UZALEŻNIAJĄCEGO. Prawdopodobnie kocie siki – see South Park).