O TYM SAMYM, W KÓŁKO

No i tak. Pies nadal śpi mi na głowie, głowa nadal boli, a ja nadal dużo czasu poświęcam na rozmyślania (np. jak zostać seryjnym mordercą nie wychodząc z domu). Chociaż ostatnio hiszpański przyjaciel N. poprawił mi humor, nie powiem. Rozmawiali na temat naszej wspólnej wycieczki, tej co niechcący wyjeżdżamy w same święta, i N. pyta:

– A bierzesz wędkę?

– Coś ty, nie chcę, żeby Anka była na mnie zła.

No nareszcie ktoś się mnie boi. Bardzo to miłe.

A poza tym czytam biografię Grzesiuka (to jedna z tych książek, gdzie podczas lektury człowiek sobie uświadamia, ze ja to jednak nie mam prawdziwych problemów w życiu) oraz oglądam „Trawkę”. Bo pierwszy raz oglądałam bardzo dawno i chyba nie wszystko (większości odcinków trzeciego sezonu nie pamiętam). Jednak po latach człowiek nabiera dystansu i tak:

– Nancy Botwina o wiele bardziej mnie wkurwia, niż za pierwszym razem;

– Celię ciągle uwielbiam;

– Wujek Andy – wiadomo, jest rozkosznym prosiątkiem;

– natomiast w ogóle nie pamiętałam, że walniętą narzeczoną Andy’ego z Alaski grała młodziutka Zooey Deschanel! Jest przeurocza. Jej narzeczony, gigantyczny Eskimos (o przepraszam – Innuita) też.

Bardzo się cieszę, że Netflix mi kazał obejrzeć (sposób w jaki są polecane kolejne filmy i seriale znajduję nieco apodyktycznym) „Trawkę”, bo za pierwszym razem sporo smaczków mi umknęło – może byłam za młoda i za głupia – a serial jest przepyszny.

Natomiast N. któregoś popołudnia dziwnie na mnie spojrzał i zapytał „A ty nie idziesz do fryzjera przed wyjazdem?”.  Trochę się załamałam, że w taki zawoalowany sposób daje mi do zrozumienia, że wyglądam jak kocmołuch, czemu oczywiście zaprzeczał, ale pewnie PRZEZ GRZECZNOŚĆ. Trudno, będzie się prowadzał po promenadzie z kuzynem Coś z Rodziny Adamsów, najwyżej każe mi iść trzy metry z tyłu – nie mam siły na fryzjera.

Na nic nie mam siły. Jestem tak nędzną biomasą, że nawet u Stokłosy by mnie nie kupili na nawóz. I tym optymistycznym akcentem idę sobie zrobić filiżankę aromatycznej cykuty.