O TYM, ŻE LATO JEST

No dobra, miałam ponarzekać, ale lato jest (moja koleżanka – „Co ty byś zrobiła w świecie, w którym by nie było powodów do narzekania” – już ja bym sobie coś znalazła, bez obaw). Latem człowiek się trochę buja na ogonie, wiecie. I bardzo dobrze.

I tak sobie wstaję rano, wychodzę ze Szczypawką, pachnie lipa, poranek jest balsamiczny – to będzie dobry dzień, myślę sobie. Po czym przy drzwiach wejściowych widzę PAJĄKA, jak z dużym entuzjazmem wpierdala konika polnego. No cóż – śniadanie jest najważniejszym posiłkiem dnia, ale lekko mnie zemdliło; akurat śniadanie pająka to nie jest najpiękniejszy widok na świecie, o nie. Chociaż podobno kelnerzy w restauracjach nie mogą patrzeć na jedzących ludzi, więc – jak widać – wszystko zależy od kontekstu. Jak to w postmodernizmie.

Natomiast zaczynam się poważnie martwić o N. Nie zrozumcie mnie źle – nadal ma dużo energii i entuzjazmu, ale od jakiegoś czasu ZBYT DOBRZE zaczął się orientować w kwestiach celebryckich. I od rana potrafi mnie poczęstować informacją, co tam u pana Fabijańskiego lub zreferować ze szczegółami kolejne przygody Antoniego Królikowskiego. Z czego z tej dwójki to kojarzę Antoniego, owszem, natomiast tego drugiego to bym nie poznała nawet gdyby mi go podali na półmisku z jabłkiem w gębie i piórami w tyłku (lub odwrotnie, nie czepiam się szczegółów). I to mnie NIEPOKOI. Bo gdyby jeszcze się interesował Dodą, no to… w sumie, większość facetów chyba wie, kto to jest Doda, to jest niezależne od nich. Ale Fabijański? Matko kochana. 

Dzisiejszy poranek pełen informacji o tym, co zdrożało – co zdrożało bardziej – i co jeszcze bardzo, bardzo zdrożeje wkrótce. Kurwa mać.

W związku z tym czuję się w OBOWIĄZKU poinformować, że HBO rzuciło „Parki i rekreację” i nie zdrożało, żeby była przynajmniej jedna dobra wiadomość. No to buziaczki w nosek (nasmarowany kremem z filtrem, mam nadzieję!) – idę oglądać.