MOJE WYMAGANIA KLIMATYCZNE SĄ TAKIE SAME JAK WINOROŚLI

Trochę wczoraj zalałam kuchnię (z nudów – nic się nie dzieje, idzie zlodowacenie, może znowu zamarznie Bałtyk jak 300 lat temu, to czemu mam sobie nie zalać kuchni w ramach urozmaicenia).

Zanotować sobie ku pamięci: włożenie ścierki do zlewu + odkręcenie wody i zapomnienie o tym = upierdliwy bajzel do posprzątania. No niby jest odpływ bezpieczeństwa, z tym, że u mnie działa tak, że leje się z niego do szafki pod zlewem, konkretnie do kosza na śmieci. W związku z czym miałam śmieci wykąpane w ciepłej wodzie. Fantastyczna sprawa. Uwielbiam się babrać w pomyjach, nie wiem, jak inni.

Widziałam „Dystrykt 9”. Powiem tak: od wielu lat pierwsze dobre, fajnie zrobione SF. Inne od tych z flagą USA łopocząca na wietrze i telefonem do Prezydenta „Panie Prezydencie! Panie Prezydencie USA! Znaleźliśmy człowieka, który uratuje Ziemię przed obcymi! To Jim / Jack / Rick / Ben / Josh!!!” (w każdym przypadku – Bruce Willis). Można się doszukać niekonsekwencji w scenariuszu, jak to zrobiła Futrzak, ale nie o to chodzi. Są filmy, które swoim klimatem wciągają i niosą. Moim zdaniem, ten właśnie taki jest (oczywiście, już po 7 minutach projekcji kibicowałam Krewetkom; nie wysyłajcie mnie w pierwszej delegacji witającej Obcych, bo oddam im Ziemię bez żadnych negocjacji; mam niewyjaśniony sentyment do OBCYCH, nawet tych strzykających kwasem).

I dwa odcinki „Glee” zaliczyłam. Uroczy.

(Boże, jakie to szczęście, że już nigdy nie wrócę do liceum).

Trochę mi zgrzyta jedno – że najpiękniejsza dziewczyna gra szkolna łajzę, która jest niepopularna i żaden facet jej nie chce. Jest w tej roli na maksa niewiarygodna.

Ewka mowi, że mam glistę ludzka, bo lubię oliwę. Super! Wytresuję ją, żeby mnie ostrzegała, jak wykryje podsłuch. Zrobimy furorę.