O PILNOWANIU ZWIERZĄTEK I LEKTURACH

W sobotę wykąpałam pieska. Żeby było jej trochę chłodniej, no i żeby była puszysta i pachnąca. Uhm. Efekt – jak nietrudno się domyślić – nie był w stu procentach zgodny z pierwotnym zamierzeniem. Owszem, piesek nieco wypuszyściał i pachniał zdecydowanie lepiej – przez jakieś dziesięć minut. Poszła do pańcia i wytarzała się w piachu i najdrobniejszych, najtrudniejszych do wyczesania trocinach, jakie znalazła – ciągle jeszcze mokra, więc te trociny powbijały jej się wszędzie. Że nie wspomnę, że na mnie jest oczywiście obrażona.

Mój ojciec wpadł z okrzykiem “A coś ty dała babci do czytania!” – otóż, dałam babci do czytania książkę z reportażami Justyny Kopińskiej. I teraz podobno babcia z rumieńcem i błyskiem w oku opowiada ojcu o molestowaniu dzieci przez zakonnice, ale książki sobie odebrać nie da – to jej ulubione klimaty. Jak kiedyś od Hanki miałam książkę o skandalu w zakonie magdalenek, to babcia chyba trzy razy ją przerobiła i rozstać się nie mogła. Bo taka życiowa ta książka, i piękna! Smutna, ale piękna (moim zdaniem – bardziej smutna, skoro opisywano gwałty na workach z praniem). Tylko teraz babcia mi się rozbestwi i skąd wezmę dla niej następne paliwo? Bondy wywiady z morderczyniami już przerobiła. (Żeby wszystko było jasne i klarowne – babcia ma 93 lata).

W dodatku jest bardzo zabawnie, bo z powodu suszy nie ma komarów – oprócz u nas! My mamy energiczne, jędrne i głodne komary; jeden ugryzł mnie w tyłek, a drugi w zgięciu łokcia i wyglądam jak heroinistka. Mamy komary jak byki z powodu niezwykle wydajnego systemu podlewania – N. w tym roku jeszcze go rozszerzył o dodatkowe rurki i wężyki. I teraz mamy zarówno zieloną trawę, jak i bąble na tyłkach. Pan, który instalował tegoroczne rurki i wężyki z kolei ma pszczoły. Mówi, że po robocie uwielbia pojechać na swoją parcelę, na której te pszczoły mieszkają, i sobie na nie popatrzeć godzinkę albo dłużej. No więc – ja nie wiem, czy by mnie pszczoły wyciszały. Z jednej strony, bardzo lubię pszczoły – akurat kwitnie nam lipa i lubię pod nią stanąć, wdychać jeden z najpiękniejszych zapachów świata i słuchać pszczelego buczenia. Z drugiej strony – chyba bym dostała nerwicy, gdyby te pszczoły były moje  – skąd wiadomo, że wszystkie wróciły na noc? Nawet jak jedziemy przez wieś i przez okno widzę, jak kury sobie chodzą luzem, to dręczą mnie niepokoje – jak te kury się nie pogubią, czy one mają świadomość tego, czyje są i czy na pewno będą nocować w domu. Z pszczołami bym chyba zwariowała. Widocznie mam problemy z kontrolą – zdecydowanie wolę zwierzęta pojedynczo i na smyczy. Łatwiej je upilnować.

PS. Jest nowy, smaczny wąteczek na moim ulubionym forum: “Napaść przez sprzedawczynię w Biedronce”.

PSPS. O, i dobry dowcip słyszałam:

– Dlaczego oskarżony nie ratował żony, kiedy się topiła?

– A skąd miałem wiedzieć, że się topi? Wrzeszczała jak zwykle.